حداکثر غلظت (Cmax) پلی فنولهای چای در 1 تا 2 ساعت بعد از آماده سازی چای مشاهده شده است. به نظر می رسد نیمه عمر ( t1/2 ) حذف یا از بین رفتن EGCG از EGC و EC بالاتر باشد. EGC و EC در ادرار دفع می شوند. بیش از 90 درصد EGC و EC ادراری در عرض 8 ساعت دفع می شوند. نیمه عمر کاتچین ها در بزاق 10 تا 20 دقیقه کوتاهتر از نیمه عمر آنها در پلاسما است. EGCG به EGC تبدیل می شود و فعالیت استرازی کاتچین بزاقی مشخص شده است. شواهدی مبنی بر جذب هر دو کاتچین از طریق مخاط دهانی وجود دارد.
مطالعات انجام شده در موش نشان داده است که پس از تزریق وریدی چای سبز بدون کافئین نیمه عمر به ترتیب برای EGCG، EGC و EC شامل 212، 45 و 41 دقیقه بود.
بالاترین سطح EGCG در روده و بالاترین سطح EGC و EC در کلیه ها مشاهده شد.
بعد از تجویز داخل معدی چای سبز بدون کافئین 14 درصد از EGC و 31 درصد از EC در پلاسما دیده شده است اما کمتر از یک درصد EGCG برای موش قابل دسترسی بود. وقتی محلول های چای سبز به صورت مایع آشامیدنی به موشها داده شد، سطوح خونی EC و EGC بسیار بالاتر از EGCG بود و سطح آنها بعد از استفاده طولانی مدت کاهش می یافت.
کاتچین ها بویژه آنهایی که بدون بخش گالات هستند به آسانی به گلوکورونید و سولفات متصل می شوند.
تبدیل EGCG به EGC ( و احتمالا EGC به EC ) در روده رخ می دهد.
مقادیر قابل توجهی از کاتچین ها توسط میکروارگانیسم ها در روده انسانها و حیوانات تخریب می شوند که منجر به تشکیل M4 و M6 می شود.
این متابولیت ها به ترتیب محصولات همجوشی حلقه EGC و EC هستند. هر دو M4 و M6 (عمدتا به شکل گلوکورونیده و سولفاته) در ادرار و پلاسمای انسان شناسایی شده اند. در بعضی افراد مقادیر M4 و M6 ادراری چند برابر بالاتر از پیش سازهای مربوطه ی آنهاست. این متابولیت ها همچنین در بافت های جوندگان مختلف نیز یافت می شوند.
Cmax, maximal plasma concentrations; EC, (–)-epicatechin ♦
ECG, (–)-epicatechin-3-gallate; EGC, (–)-epigallocatechin; EGCG, (–)-epigallocatechin-
3-gallate; M4, [5-(39,49-dihydroxyphenyl)-g-valerolactone]; M6,
trihydroxyphenyl)-g-valerolactone]; T1/2, elimination half-life;
منبع:
Chung S. Yang2 and Janelle M. Landau •
Department of Chemical Biology, College of Pharmacy, Rutgers,
The State University of New Jersey, Piscataway, NJ 08854-8020Manuscript received 19 July 2000. American Society for Nutritional Sciences. Downloaded from jn.nutrition.org by guest on August 22, 2014
برچسبها: